تهدید ها را ببینییم فرصت ها را بسازیم
آینده ایران هنوز نوشته نشده است، اما مسیر امروز ما درباره محیط زیست، آموزش و تأمین اجتماعی تعیین می‌کند که فردا با کشوری پر از فرصت زندگی کنیم یا گرفتار بحران‌های پی‌درپی شویم.
علی محمدی بازرس کانون حامیان حقوق شهروندی استان البرز :ایران امروز در نقطه‌ای ایستاده که آینده آن به تصمیم‌ها و کارهای امروز ما وابسته است. بحران‌ها آرام آرام شکل می‌گیرند و وقتی جدی گرفته نشوند، در یک لحظه همه‌چیز را زیر و رو می‌کنند. سه حوزه اصلی بیش از بقیه آینده کشور را تحت تأثیر قرار می‌دهند و بی‌توجهی به آن‌ها می‌تواند زندگی همه مردم را دگرگون کند.
نخست، محیط زیست است. کمبود آب، آلودگی هوا و تخریب بی‌رحمانه طبیعت سال‌هاست که زنگ خطر را به صدا درآورده‌اند. ادامه این روند یعنی بخش زیادی از کشور با بی‌آبی و مهاجرت‌های اجباری روبه‌رو می‌شود. هیچ کارخانه‌ای بدون آب کار نمی‌کند، هیچ کشاورزی بدون زمین حاصلخیز ادامه نمی‌دهد و هیچ شهری با هوای آلوده محل مناسبی برای زندگی نخواهد بود. حفاظت از محیط زیست پایه و اساس زندگی و توسعه پایدار است و اگر این بخش نادیده گرفته شود، تلاش برای اصلاح دیگر حوزه‌ها عملاً بی‌نتیجه خواهد بود.
دوم، آموزش و سرمایه انسانی است. کیفیت آموزش پایین آمده و نظام آموزشی بیشتر به تولید مدرک مشغول است تا پرورش مهارت. بسیاری از جوانان با استعداد، یا ناامید شده‌اند یا در اولین فرصت راهی کشورهای دیگر می‌شوند. این یعنی آینده‌ای که باید با دست متخصصان و نیروهای توانمند ساخته شود، خالی از نیرو خواهد ماند. کشورهایی که مغزهای خود را نگه می‌دارند و روی آموزش مهارت‌محور سرمایه‌گذاری می‌کنند، می‌توانند بحران‌ها را مدیریت و فرصت‌های جدید بسازند.
سوم، تأمین اجتماعی است. جمعیت ایران با سرعت به سمت پیری حرکت می‌کند و صندوق‌های بازنشستگی امروز با مشکلات جدی روبه‌رو هستند. اگر همین روند ادامه یابد، در چند سال آینده این صندوق‌ها توان پرداخت حقوق بازنشستگان را از دست می‌دهند. این فقط یک مشکل مالی نیست؛ بلکه به معنی بی‌اعتمادی، نارضایتی و حتی بحران‌های اجتماعی گسترده خواهد بود. هیچ جامعه‌ای با بازنشستگان نگران و بی‌پشتوانه به آرامش نمی‌رسد.
اگر این سه حوزه در کنار مشکلات اقتصادی و اجتماعی دیگر رها شود، آینده‌ای تاریک در انتظار ما خواهد بود. اما همه چیز از همین امروز قابل تغییر است. حفاظت جدی از محیط زیست، اصلاح نظام آموزشی و سرمایه‌گذاری روی مهارت‌های عملی، همراه با مدیریت و شفافیت در صندوق‌های بازنشستگی، می‌تواند مسیر آینده را روشن کند.
آینده ایران هنوز نوشته نشده است. ما انتخاب می‌کنیم که دفتر ایران آینده پر از بحران و ناامیدی باشد یا سرشار از امید و فرصت. تصمیم امروز ما فردای کشور را خواهد ساخت.
