کدام «خادم»، آقای رئیسجمهور؟
✍️علی رفسنجانی
ریاست محترم جمهور بار دیگر خطاب به مسئولان تأکید کردهاند که «مدیر نباید آقابالاسر مردم باشد؛ مدیر یعنی خادم». اما مشکل امروزِ کشور نه کمبودِ این جملات، بلکه نبودِ سازوکاری است که مدیران را بر مدار التزام عملی به همین حرفها قرار دهد.
واقعیتِ تلخ این است که طی دهههای گذشته بخش قابلتوجهی از مدیران در سایه شبکههای قدرت و حلقههای وابسته، از هرگونه ارزیابیِ جدی مصون بودهاند. آنها میدانند نه عملکردِ ضعیف برکنارشان میکند و نه بیتفاوتیشان ریسکِ تنزل به همراه دارد؛ بلکه شاید ارتقا و پاداش هم بگیرند!
وقتی نظارت واقعی نباشد و مسائل صرفاً به گزارشهای پرطمطراق و رزومهای ختم شود، «خدمت» و «پاسخگویی» نیز دیگر بارِ معنایی ندارد. مدیری که هیچگاه درباره رجبهرجِ کارنامهی خود بازخواست نمیشود، چرا باید رفتار خادمگونه با مردم داشته باشد؟
دولت اگر سازوکاری سختگیرانه برای نظارت و کنترل عملکرد دارد، باید از مدیرانش بخواهد به تناسب جایگاه و حوزه عملیاتی، گزارش دقیق و دورهای به مردم ارائه دهند.
اگر چنین سازوکاری نباشد، طبیعی است که فرهنگِ «آقابالاسری» در جزءبهجزء دستگاهها ریشه بدواند و مردم، هرروز بیشتر احساس کنند تنها شنوندهی وعدههای قدیمیاند.
بدونِ نظارت، خدمت به شعار تبدیل میشود؛ بدون شفافیت، ناکارآمدی پنهان میماند؛ و بدون انگیزهی اصلاح، برخی مدیران همانهایی میشوند که امروز مردم در جایجای کشور از آنها انتقاد دارند و حس میکنند انتقاداتشان راه به جایی نمیبرد.
