همزمان با غیرقابل اطمینان خواندن وزارت خارجه و زیر ضرب بردن آن، فارس احتمال دیگری هم مطرح میکند که پیش از این نیز گفته شده بود: «ظریف یک برگ بازی در اختیار دارد و آن برگ سیاست خارجی است. اکنون فاصله گذاری با سردار سلیمانی میتواند این برگ بازی را پررنگتر کند و همزمان گفتمان مخالفت با اقدامات نظامی منطقهای را در اختیار او قرار دهد. هرچند کلان گفتمان او برجام و سیاست خارجی است اما مسئله منطقه هم مهم است. این گفتمان سازی جدید برای ظریف و جریان اصلاحات میتواند هزینه سنگینی را ایجاد کند. لذا سرمایه گذاری سنگینی هم لازم است تا این کار از آب دربیاید».
مخرج مشترک این ادعا و سایر تحلیلهای فضای مجازی و غیرمجازی حاکی از آن است که به زعم آنها قرار است یک دو قطبی دیپلماسی و مقاومت درست شود و فضا به سمتی هدایت شود تا بازی دو قطبی شود. طیف قالیباف که کار ریاست جمهوری او را تمام شده میبیند و احتمالا دیگر امیدی به آن ندارند، ظریف را «قربانی» میدانند و بر آن تاکید دارند؛ چنانکه محمود رضوی دستیار قالیباف در توییتی نوشت: «ظریف قربانی شد تا در گام اول زمین بازی انتخابات را از کارآمدی، به سمت مذاکره، سازش، تحریم برود!». این یعنی همان تحلیل فارس و رسانه های نزدیک به او؛ قربانی کردن ظریف برای دوقطبی.
البته اینکه سخنان یک وزیر خارجه که موضوعاتش ناگفته نبوده، معلوم نیست چگونه میخواهد او را «قربانی» کند و این «قربانی»شدن را قربانیکنندگان به چه شکلی اجرا میکنند و از همه مهمتر اینکه چه کسانی قرار است ظریف را قربانی کنند؟!
چه میشود؟
شاید بزرگترین برنده و در عین حال بازنده این فایل صوتی، خود محمدجواد ظریف باشد؛ او احتمالا از این گفتهها دفاع خواهد کرد اما حملات گسترده به او، احتمالا موضعش درون نظام برای پیشبرد مذاکرات برجام را تضعیف خواهد کرد و این مذاکرات را تحتالشعاع قرار خواهد داد.
از طرفی شاید این فایل باعث محبوبیت بیشتر ظریف شود؛ هرچند که ظریف بر نامزد نشدنش تاکید کرده ولی او در عین حال تهدید کرده بود که اگر فشارها و اذیتهایش بیشتر شوند، ممکن است بر تصمیمش برای نامزد نشدن در انتخابات تاثیر معکوس بگذارد شاید هم او انتشار این فایل در زمره فشارها و اذیتها قرار دهد. باید نشست و تماشا کرد.