آقای پزشکیان ضرب المثلی بزبان آذری رایج هستش که به فارسی می شه وقتی فردی دچار بیماری مزمن است، عوض کردن لباسش باعث درمان نمی‌شود.
علی محمدی – کارشناس ارشد مالی و فعال حقوق شهروندی : بار دیگر بحث حذف صفر از پول ملی بر سر زبان‌ها افتاده؛ اقدامی که بیش از آن‌که درمانی واقعی برای اقتصاد بیمار کشور باشد، آرایش ظاهری روی صورت پرچین‌وچروک یک نظام اقتصادی فرسوده است.
حذف صفر، آیا واقعاً می‌تواند تورم را مهار کرده یا ارزش پول ملی را در برابر دلار افزایش دهد؟
تورم در ایران ناشی از عواملی چون رشد بی‌رویه نقدینگی، کسری بودجه مزمن، ضعف تولید داخلی، و وابستگی به واردات است. تا زمانی که این مسائل ریشه‌ای حل نشوند، حذف صفر تنها یک »اقدام نمایشی و روانی«خواهد بود که بیشتر در ویترین رسانه‌ها خوش می‌درخشد تا در سفره مردم.
بگذارید با یک مثال ساده بگوییم:
وقتی دیوار اقتصاد کج بنا شده، با رنگ کردن آن (حذف صفر) صاف نمی‌شود؛ باید زیرساخت را از نو چید.
هزینه‌های پنهانی که به چشم نمی‌آید
حذف صفر نه‌تنها درمانی برای اقتصاد نیست، بلکه هزینه‌های سنگینی را نیز بر دوش کشور، مردم و بخش خصوصی تحمیل می‌کند:
۱ –اصلاح همه نرم‌افزارها: سامانه‌های مالی، حسابداری، بانکی و فروشگاهی باید به‌روز شوند. این کار نیازمند وقت، هزینه، نیروی متخصص و آموزش مجدد است.
۲-چاپ اسکناس و آموزش عمومی: باید اسکناس‌ها و سکه‌های جدید طراحی و چاپ شود، و مردم، کارکنان بانک‌ها و کسب‌وکارها آموزش ببینند تا درک درستی از واحد پولی جدید پیدا کنند.
۳-سردرگمی و ریسک خطا: در دوران گذار، احتمال اشتباه در حساب‌وکتاب‌ها، سوءاستفاده و حتی بی‌اعتمادی بیشتر به نظام مالی وجود دارد.
وقتی بیمار دچار بیماری مزمن است، عوض کردن لباسش باعث درمان نمی‌شود.
اصلاح پول ملی بدون اصلاح ساختار اقتصادی، فقط لباس نو به بیماری کهنه پوشاندن است.
اگر دولت به‌دنبال احیای ارزش ریال و مهار تورم است، باید پیش از هر اقدامی، به اصلاحات اساسی در نظام بودجه‌ریزی، سیاست‌های پولی، حمایت از تولید، کاهش وابستگی به ارز خارجی، و تقویت شفافیت مالی بپردازد.
وگرنه حذف صفر، فقط سرگرم‌کردن جامعه با حرکت‌های شکلی است؛ حرکتی که در نهایت، نه‌تنها سودی ندارد، بلکه هزینه‌زا و گمراه‌کننده هم خواهد
