۳۰سال کار ، پایانش پشت فرمان تاکسی اینترنتی !این شکست سیاستگذاری است
عضو کمیسیون اجتماعی مجلس در گفت‌وگو با ایلنا گفته است در طرح بیمه رانندگان، اشتغال بازنشستگان در تاکسی‌های اینترنتی ممنوعیتی ندارد و این اقدام در جهت حمایت از معیشت آنان است.
علی محمدی فعال حقوق شهروندی :اما سؤال اصلی اینجاست:
چرا باید کسی که سی یا سی‌وپنج سال کار کرده، امروز برای گذران زندگی مجبور شود دوباره پشت فرمان بنشیند؟
آیا این افتخار است یا زنگ خطرِ شکست سیاست‌گذاری‌های اقتصادی؟
بازنشستگی باید نشانه‌ی آرامش، احترام و ثمره‌ی یک عمر تلاش باشد، نه بازگشت به میدان کار برای بقا. وقتی بازنشسته‌ای بعد از سال‌ها خدمت باید در گرما و سرما، پشت فرمان تاکسی اینترنتی بنشیند، این دیگر «فرصت اشتغال» نیست، بلکه نشانه آشکارِ فقرِ برنامه‌ریزی و بی‌عدالتی اقتصادی است.
اینکه مجلس به جای پرسش از «چرا بازنشسته مجبور به کار است»، از «چطور کارش را قانونی کنیم» سخن می‌گوید، یعنی صورت مسئله را پاک کرده‌ایم.
ما با مجوز دادن به کار بازنشستگان، زخم معیشت را درمان نمی‌کنیم؛ فقط روی آن چسب می‌زنیم تا دیده نشود.
در اصل بیست‌ونهم قانون اساسی به‌روشنی آمده است:
برخورداری از تأمین اجتماعی از نظر بازنشستگی، بیکاری، پیری، ازکارافتادگی و… حقی است همگانی و دولت موظف است از محل درآمدهای عمومی این خدمات را تأمین کند .
اما آیا امروز این اصل اجرا می‌شود؟
وقتی بازنشسته باید برای تأمین دارو، اجاره خانه یا حتی نان شب کار کند، یعنی اصل ۲۹ قانون اساسی عملاً کنار گذاشته شده است.
مسئله این نیست که بازنشستگان نخواهند کار کنند؛ مسئله این است که سیاست‌های غلط اقتصادی آن‌ها را مجبور به کار کرده است.
وقتی تورم افسارگسیخته، حقوق ثابت و ناکافی، و بی‌توجهی به معیشت بازنشستگان ادامه دارد، نتیجه‌اش همین است:
بازنشستگی دیگر پایان خدمت نیست؛ ادامه‌ی فقر است.
تا زمانی که ساختار اقتصادی کشور اصلاح نشود، تا زمانی که مدیران پاسخ‌گوی تصمیم‌های اشتباه خود نباشند، و تا وقتی کرامت انسانی جای خود را به آمار و طرح‌های نمایشی بدهد، هر طرحی با نیت خیر تنها مُسکّنی موقت خواهد بود.
بازنشستگان ما نیاز به شغل دوم ندارند،
نیاز به احترام، امنیت اقتصادی و اجرای قانون اساسی دارند.
