“دلنوشته‌ای به رهبری”ندای عدالت در شب‌های قدر، نجواهای یک ایثارگر

بسم الله الرحمن الرحیم

محضر مقام معظم رهبری،

سلام علیکم

ضمن قبولی طاعات با دلی آکنده از درد و نگرانی، این دلنوشته را خدمت جنابعالی تقدیم می‌کنم. این نوشته نه از سر جسارت، بلکه از روی مسئولیت و احساس تکلیف است. مشکلات امروز کشور عزیزمان چنان گسترده و عمیق شده‌اند که دیگر نمی‌توان از کنارشان با سکوت عبور کرد.

رهبر عزیز، در این ایام مبارک رمضان، ایامی که با شب‌های قدر و سالروز ضربت خوردن مولا علی (ع) مقارن شده است، یادآوری می‌کنیم امروز، بیش از هر زمان دیگری، جامعه ما نیازمند آن عدالت علوی است که امید است با درایت وتدبیر جنابعالی ، هیچ‌کس در آن، فراموش‌شده و بی‌پناه نباشد.

آقا ، مردم این سرزمین که روزگاری با امید به آینده‌ای روشن، سختی‌ها را تحمل می‌کردند، امروز با بحران‌های اقتصادی، افزایش دقیقه ای ارز، گرانی بی‌سابقه، بیکاری گسترده و سفره‌های کوچک‌شده دست‌وپنجه نرم می‌کنند. تورم افسارگسیخته و حقوق‌های ناکافی، خانواده‌های بسیاری را در تنگنا قرار داده و امید به آینده را از آن‌ها گرفته است.

در حوزه بهداشت و درمان، کمبود دارو و هزینه‌های سرسام‌آور درمان، بیماران را در برزخی از رنج و ناامیدی قرار داده است. بیمارانی که به‌جای تمرکز بر بهبودی، باید دغدغه هزینه‌های کمرشکن دارو و درمان را داشته باشند.

نظام آموزش و پرورش، که باید زیربنای توسعه و پیشرفت کشور باشد، امروز با چالش‌های جدی مواجه است. معلمانی که باید آینده‌سازان این کشور را تربیت کنند، خود درگیر مشکلات معیشتی هستند. مدرک‌فروشی و افت سطح علمی دانشگاه‌ها، موجب حضور بی سوادان در دستگاهها شده وجوانانی که بدنبال علم ودانش هستند سر خورده برای آینده‌ای بهتر، به مهاجرت از وطن می اندیشند

فساد مالی، رانت‌خواری و سوءاستفاده از بیت‌المال به‌قدری گسترده شده که اعتماد مردم به بسیاری از نهادها را متزلزل کرده است. حقوق‌های نجومی برخی مسئولان درحالی پرداخت می‌شود که کارگران و کارمندان با کمترین دریافتی‌ها، در تأمین نیازهای اولیه خود درمانده‌اند. این تبعیض‌ها، امید را از دل مردم ربوده و آن‌ها را به بی‌اعتمادی سوق داده است.

افزون بر این، سوءاستفاده برخی دولتمردان و قانون‌گذاران از جایگاه خود، نه‌تنها معیشت و امنیت مردم را تهدید کرده، بلکه بنیان‌های اخلاقی و اجتماعی کشور را نیز سست نموده است. بسیاری از این تخلفات و فسادهای مالی، از چشمان تیزبین مردم پنهان نمانده و به لطف رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی، چهره واقعی مفسدان و رانت‌خواران بیش از پیش آشکار شده است. اما دردناک‌تر از خود این تخلفات، بی‌عملی و سکوت نهادهای نظارتی و مجلس در قبال این فجایع است. نظارت‌هایی که باید سدی در برابر فساد باشند، یا گرفتار تعارف‌های سیاسی شده‌اند یا چنان سست و ضعیف عمل کرده‌اند که گویی تنها تماشاگرند، نه مدافع حقوق ملت.

رهبر فرزانه، مردم ایران، همان مردمی هستند که در دوران ریاست جمهوری جنابعالی در سخت‌ترین شرایط از این سرزمین دفاع کردند، اما امروز از مشکلاتی که نتیجه سیاست‌های نادرست، بی‌عدالتی و فساد سیستماتیک است، رنج می‌برند. این مردم ضمن یاری خواستن از پروردگار یکتا هنوز شما را پناهگاه خود می‌دانند و چشم امیدشان به شماست.

در پایان از شما تقاضا دارم که با همان درایت و تدبیری که همیشه داشته‌اید، برای حل این مشکلات، اقدامی عملی و قاطع انجام دهید. برای مبارزه با فساد، رفع تبعیض، بازگرداندن عدالت و نجات اقتصاد کشور، راهی روشن ترسیم کنید. مردم دیگر تاب تحمل این مشکلات را ندارند.

این دلنوشته از زبان یک فرزند این آب و خاک، ایثارگر دوران دفاع مقدس و سربازی علمی پرورش‌یافته در دامان این سرزمین، تقدیم می‌شود. کسی که همچنان آرمان‌های انقلاب و ارزش‌های عدالت‌خواهانه را در دل دارد و تنها آرزویش، دیدن ایران عزیز در جایگاهی شایسته و عاری از تبعیض و فساد است.

به امید آن روز   

ارادتمند و دلسوز ایران

علی محمدی