فقر، فقط یک معضل اقتصادی نیست؛ بلکه تهدیدی برای اخلاق، فرهنگ و حتی امنیت جامعه است
علی محمدی :اقتصاد معیشتی برای فقرا ، اقتصادی است که دغدغه اصلی آن «زنده ماندن» است، نه «زندگی بهتر».
در چنین ساختاری، بخش بزرگی از مردم تمام تلاش خود را صرف تأمین حداقل‌های روزمره می‌کنند: خوراک، مسکن، درمان و آموزش ابتدایی. اما در هیاهوی تصمیم‌گیری‌های کلان و سیاست‌گذاری‌های پرزرق‌وبرق، این طبقه فراموش شده است.
فراموشی طبقه فقیر فقط به معنای ندیدن مشکلات معیشتی نیست؛ بلکه یعنی نادیده گرفتن خواسته‌های واقعی، عزت انسانی و آینده‌ی این قشر.
هرجا سیاست‌ها بدون توجه به سفره مردم نوشته شده‌اند، فاصله طبقاتی بیشتر شده و امید اجتماعی کمتر.
امام علی (ع) در کلامی هشداردهنده می‌فرماید:
«لو تمثل الفقر رجلاً لکان قاتلاً.»
(اگر فقر به صورت انسانی مجسم می‌شد، قاتلی هولناک بود.) می توان گفت فقر، فقط یک معضل اقتصادی نیست؛ بلکه تهدیدی برای اخلاق، فرهنگ و حتی امنیت جامعه است.نجات اقتصاد معیشتی و احیای طبقه‌ی فقیر، نیازمند بازنگری جدی در اولویت‌های اقتصادی است:
هیچ توسعه‌ای پایدار نمی‌شود، مگر آنکه نردبان پیشرفت برای همه قابل دسترسی باشد؛ نه فقط برای آن‌هایی که از قبل بر نردبان ایستاده‌اند.
