یادداشتی به مناسبت ۲۲ مرداد ، روز ملی تشکل‌ها و مشارکت‌های اجتماعی
روز ملی تشکل‌ها باید آغاز یک گفت‌وگوی واقعی میان دولت و جامعه مدنی باشد؛ گفت‌وگویی که در آن حمایت، نه در قالب بخشنامه و عکس یادگاری، بلکه در عمل و در میدان دیده شود. توسعه پایدار تنها زمانی رخ می‌دهد که صدای مردم، از طریق تشکل‌های مستقل، شنیده و محترم شمرده شود.
علی محمدی مدرس و فعال حقوق شهروندی : ۲۲ مرداد، روز ملی تشکل‌ها و مشارکت‌های اجتماعی، فرصتی‌ست برای یادآوری این حقیقت که جامعه‌ای پویا و توسعه‌یافته، بر شانه‌های نهادهای مردمی و تشکل‌های مستقل استوار است. این روز، تنها یک مناسبت تقویمی نیست؛ بلکه یادآور سهم بی‌بدیل مردم در تصمیم‌سازی، نظارت و اجرای امور کشور است.
با این حال، واقعیت این است که بخش بزرگی از ظرفیت تشکل‌های کشور همچنان در سایه نگاه دولتی وقضایی، نبود حمایت‌های ساختاری، و وجود قوانین محدودکننده بلااستفاده مانده است. بسیاری از این نهادها یا درگیر بروکراسی طاقت‌فرسا هستند یا برای گرفتن مجوز و حتی شنیده شدن، باید از هزاران مانع عبور کنند. حمایت‌های دولت – اگر هم وجود داشته باشد – غالباً به شکل شعاری و نمایشی است و کمتر به توانمندسازی واقعی این نهادها می‌انجامد.
تشکل‌ها نه رقیب دولت ، بلکه بازوی توانمند جامعه در شفاف‌سازی، نظارت و حل مشکلات‌اند. اگر امروز این ظرفیت را جدی نگیریم، فردا ناچار خواهیم شد هزینه‌های سنگین بی‌اعتمادی، ناکارآمدی و گسست اجتماعی را بپردازیم.
روز ملی تشکل‌ها باید آغاز یک گفت‌وگوی واقعی میان دولت و جامعه مدنی باشد؛ گفت‌وگویی که در آن حمایت، نه در قالب بخشنامه و عکس یادگاری، بلکه در عمل و در میدان دیده شود. توسعه پایدار تنها زمانی رخ می‌دهد که صدای مردم، از طریق تشکل‌های مستقل، شنیده و محترم شمرده شود.
