انکار کردن موسی علیه السلام بر مناجات شبان

دیـد موسی یک شـبانی را به راه         کـو همی گفت : « ای خدا و ای اله

تـو کجایی تـا شوم مـن چـاکرت         چـارُقت دوزم ، کـنم شـانـه سـرت

جـامه ات شـویَم،شپش هایت کـُشم          شــیـر پـیشت آورم ای مـُحـتـشـَم

دستــَکــَت بوسم ، بمالم پایـَکــَت         وقـت ِ خـواب آید بـروبم جایـَکـت

ای فـدای تـو همه بـُـزهای مـن        ای به یادت هی هی و هـیهای من »

این نـَمَط بیهوده می گفت آن شـبان         گفت موسی: « با که است این ای فلان؟»

گفت: « با آن کـس که مـا را آفرید        این زمین و چرخ از او آمـد پـدید »

گفت موسی: « هـای! بس مـُدبر شدی        خود  مسلمان  ناشده  کـافر  شـدی

این چه ژاژ است؟این چه کفر است وفـُشار؟          پـنبه ای  انـدر دهـان  خـود  فـشار

گـند ِ کـفر تو جهان را گــَنده کرد        کـفر تو دیـبای دیـن را ژنـده کرد

چـارُق و پاتابه لایـق مَر تورا ست        آفـتابی را چنین هـا کی رواست ؟

گر نبندی زیـن سخن تـو حـلق را        آتـشی  آیـد  بـسوزد  خـلق  را

دوستی بی خـِرد خود دشمنی ست         حق تعالی زین چنین خدمت غنی ست

با که می گویی تو این؟ با عـَمّ و خال؟        جسم و حاجت در صفات ذوالجلال؟!

گفت: « ای موسی ! دهـانم دوخـتی        از  پـشیمانی  تـو  جـانم  سـوختی »

جامه را بــِدرید و آهی کرد تــَفـت        سـر  نـهاد  انـدر  بیابان  و  بـرفت

وحـی آمـد سوی موسی از خـدا :        « بنده  مـارا  زمـا  کردی  جـدا

تو  برای  وصـل  کردن  آمدی         یا  برای  فـصـل  کردن  آمـدی ؟

هر کسی را سـیرتی  بــِنهاده ام         هر کسی را اصطلاحی داده ام

من  نکردم  امـر تا سودی  کنم         بلکه  تا  بر بندگان  جـودی کنم

ما  زبـان را  ننگریم  و قـال را         ما  روان را  بنگریم  و حـال را

موسیـا  آداب  دانـان  دیگرند         سوخته جـان  و روانـان  دیگرند

عاشقان را هر نفس سوزیدنی ست         بر ده  ویران خراج و عـُشر نیست

گر خطا گوید ، ورا خاطی مگو         گر بود پـُر خون شهید ، او را مشو

خون ، شهیدان را زآب اولیتر است         این خطا از صد صواب اولیتر است

ملت عــشـق از همه دینها جـداست         عاشقان را ملت و مذهب خـداست »

چون که موسی این عتاب ازحق شنید          در بـیابان  در پـی  چـوپان  دویـد

عـاقبت  دریـافت  او را  و بدید         گفت: « مـژده ده ، که دستوری رسید

هـیـچ آدابـی و تـرتـیبی مـجـو         هـر چه میخواهد دل ِ تـنگت بـگـو »