پایگاه خبری موج نو نیوز به هم پیوستن یک آغاز در کنارهم ماندن پیشرفت با هم کار کردن موفقیت
نقل از خبر آنلاین : آقایان جمهوری اسلامی! به حکم قران و سیره اهل بیت(ع) و قانون اساسی، حق ندارید توافق برجام را نپذیرید و مقاومت و تحریم و فنا و فقر و فلاکت را بر .مردم تحمیل کنید
امام حسن ع پس از مدت اندکی حکمرانی، آماده شد تا در برابر معاویه صف آرایی کند اما در یک ارزیابی دریافت که اکثریت مردم خواهان مقاومت و جنگ با معاویه نیستند.
امام کمترین تلاشی را برای وادار کردن آنها به جنگ نکرد و دست به یک رفراندوم و نظر خواهی در میان مردم زد.
امام حسن خطاب به مردم اعلام کرد:
«اگر آماده نبردید، صلح را رد کنیم و با تکیه بر شمشیرمان کار او را به خدا واگذاریم؛ اما اگر ماندن و زندگی را دوست دارید، صلح او را بپذیریم و برای شما تأمین بگیریم».
در این هنگام مردم از هر سوی مسجد به فریاد در آمدند و با ندای «البقیه، البقیه» (ماندن، ماندن) صلح را خواستار شدند و امام قرارداد صلح با معاویه را امضا کرد. (نزهه الناظر، ج ١ ص ٧٧)
خبرها مجددا حکایت از توقف مذاکرات برجامی دارد و احتمالا جمهوری اسلامی دوباره از تریبونهایش استدلال همیشگی ایدئولوژیکش را مبنی بر این که ما مکلف به مقاومت در برابر دشمن هستیم و نمی توانیم ننگ ذلت و سازش را بپذیریم و هزینه سازش بیشتر از هزینه مقاومت است، تکرار خواهد کرد.
اکنون با توجه به مقدمه تاریخی فوق الذکر باید به جمهوری اسلامی گفت فرض می کنیم که شما نظام حق و امامت، و غرب و آمریکا هم دشمن و معاویه هستند، اما شما مجاز نیستید بدون جلب رضایت اکثریت مردم، مقاومت را بر آنها تحمیل کنید و تن به سازش در برابر غرب ندهید.
همه شواهد و برآوردها حکایت از این دارد که اکثریت ملت ایران خواستار بقا و زندگی هستند و مایل به فنا شدن و عقب ماندن از قافله پیشرفت و توسعه نیستند و بر این اساس به حکم موازین دینی نمی توان مقاومت را بر آنها تحمیل کرد.
خداوند در قران بارها پیامبرش را از تحمیل دین و احکام دینی و به زور بردن مردم به بهشت نهی کرده و امام حسن ع دقیقا به دلیل همین اصل دینی و قرانی، جنگ را بر مردمش تحمیل نکرد و در یک اقدام دموکراتیک و مردم سالارانه به صلح با معاویه تن در داد و پای همه نتایج آن ایستاد و سرزنش عناصر تندروی زمانه خودش را نیز به جان خرید.
آقایان جمهوری اسلامی! به حکم قران و سیره اهل بیت(ع) و قانون اساسی، حق ندارید توافق برجام را نپذیرید و مقاومت و تحریم و فنا و فقر و فلاکت را بر مردم تحمیل کنید، مگر آن که دست به انجام یک رفراندوم برای انتخاب یکی از دو گزینه “مقاومت و تحریم” و یا “صلح و زندگی” بزنید و اگر اکثریت ملت خواهان مقاومت بودند، آنگاه با همه توان و نیرویتان بر تنور مقاومت بدمید و حاکمیت را بیش از این جهادی و نظامی کنید و به زعم خود به رسالت تاریخی تان برای فتح منطقه و اصلاح جهان ادامه بدهید!