آیا انتخاب مسئولان نباید بر اساس شایستگی، سابقه و شفافیت باشد؟
انتصابات شایسته، ریشه در حکمرانی صالح دارد، و تکرار اشتباهات قبلی یعنی بی‌اعتنایی به هزینه‌های بزرگ ملی.
محمدی مدیر مسول :در یک نظام پاسخ‌گو، انتصاب افراد به مسئولیت‌های کلان باید بر پایه شایستگی، تجربه مرتبط، کارنامه روشن و شفافیت مالی و اداری باشد. این یک اصل بدیهی در حکمرانی سالم است.
اما پرسش اینجاست: چرا گاهی شاهد انتصاب افرادی هستیم که یا سابقه‌ای در حوزه مربوطه ندارند، یا عملکرد آن‌ها محل سوال است، یا حتی پیشینه‌شان با اصول سلامت اداری در تضاد است؟
🔴 نمونه اخیر: تذکر صریح عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس به وزیر نفت، درباره انتصاب باقری دیزج به مدیرعاملی شرکت راهبردی پتروپالایش اصفهان، تنها یک هشدار ساده نیست؛ علامت خطر است برای سیستم تصمیم‌گیری‌ای که ممکن است اهلیت را قربانی رابطه و توصیه کند.
🔍 یک انتصاب نادرست در صنعت نفت یا پتروشیمی،و… فقط یک اشتباه اداری نیست؛ می‌تواند میلیاردها تومان خسارت، کاهش بهره‌وری، فرار نخبگان، و تضعیف امنیت انرژی کشور و….را در پی داشته باشد.
آیا نباید نهادهای نظارتی در صورت بروز تضاد منافع یا بی‌کفایتی مدیریتی ورود کنند ؟
آیا نباید بررسی دقیق و عمومی سوابق مدیریتی، علمی و مالی افراد پیش از انتصاب صورت گیرد ؟
آیا نباید به طور شفاف دلایل هر انتصاب، خصوصاً در صنایع کلیدی اعلام گردد ؟
آیا نباید وزیران و مسئولان ارشد نسبت به انتصابات مسئله‌دارپاسخگو باشند ؟
انتصابات شایسته، ریشه در حکمرانی صالح دارد، و تکرار اشتباهات قبلی یعنی بی‌اعتنایی به هزینه‌های بزرگ ملی.
