سوء‌استفاده از نیروی مهاجر و قربانی شدن کرامت شغلی در ایران
علی محمدی مدرس فعال حقوق شهروندی :.در سال‌های اخیر، بسیاری از کارفرمایان به‌جای ایجاد فرصت شغلی برای جوانان ایرانی، سعی کردند از کارگران افغانستانی استفاده کنند؛ نه از سر دلسوزی یا همکاری انسانی، بلکه تنها برای پرداخت دستمزد کمتر، فرار از بیمه، و کسب سود بیشتر.اما حالا که دولت دستور به خروج بخشی از مهاجران داده، همان کارفرمایان که تا دیروز حقوق نیروی ایرانی را پایمال می‌کردند، آه و ناله سر داده‌اند و نگران کمبود کارگر شده‌اند!
گویی تنها وقتی کارگر ارزان و بی‌صدا باشد، ارزش دارد. وگرنه کارگر ایرانی، با همه شایستگی و نیازش، از نگاه آن‌ها ناتوان وزیاده خواه شمرده می‌شود.
کارفرما می‌خواهد هزینه‌اش کمتر شود، سودش بیشتر. کارگر مهاجر، بی‌پناه و ناچار، با دستمزدی بسیار پایین‌تر از حداقل قانونی، ساعت‌های طولانی کار می‌کند؛ بدون بیمه، بدون قرارداد، بدون اعتراض.
کارگر ایرانی، با خانواده‌ای پشت سر، فرزند، اجاره‌خانه، هزینه درمان و آموزش، در این رقابت نابرابر شکست می‌خورد.
چگونه می‌توان از یک پدر ایرانی انتظار داشت با همان حقوق ناچیز، خانواده‌ای را اداره کند، وقتی بازار کار عملاً از او سلب شده است؟
نتیجه‌ی این تبعیض چیست؟
الف-افزایش بیکاری گسترده جوانان ایرانی
ب-رشد فقر و فروپاشی معیشت خانوارها
پ-گسترش اعتیاد، بزهکاری و ناامیدی اجتماعی
ت-شکل‌گیری بی‌خانمانی، مهاجرت معکوس و احساس عمیق بی‌عدالتی
ث-تخریب کرامت شغلی و ارزش کار در جامعه
می توان نیجه گرفت که مسئول اصلی، کارفرمای سودجو و قانون‌گریزی‌ست که با دور زدن قانون، نیروی کار ایرانی را از چرخه تولید بیرون رانده است.
اما آیا وزارت کار، تأمین اجتماعی، نهادهای نظارتی و حتی نهادهای امنیتی از این واقعیت بی‌خبرند؟ یا آگاهانه چشم بر آن بسته‌اند؟
آیا وقت آن نرسیده که ،نهادهای رسمی، تشکل‌های کارگری، رسانه‌ها و فعالان اجتماعی با صدای بلند بپرسند:
چرا کرامت شغلی ایرانیان زیر پا گذاشته می‌شود؟
چرا قانون در برابر سودجویی کارفرما، سکوت کرده است؟
و چرا کار شرافتمندانه، روز به روز از دسترس کارگران ایرانی دورتر می‌شود؟
کارگر ایرانی فراموش‌شده، باید دوباره دیده شود. زیراکار شرافتمندانه، حق هر ایرانی‌ست.
