«انسجام گمشده، حق ازدست‌رفته!»
اگر انسجام از دست برود، حق هم دود می‌شود.زیرا درچنین فضایی، فرصت‌طلبی و تصمیم‌گیری‌های غیرشفاف آسان‌تر از همیشه رخ می‌دهد.
علی محمدی بازنشسته و فعال حقوق شهروندی : باوجود آن‌که حدود ۴۵ میلیون نفر از جمعیت کشور به‌عنوان بیمه‌شدگان اصلی و تبعی تحت پوشش سازمان تأمین اجتماعی شامل بیمه شدگان اصلی وتبعی وبازنشستگان قرار دارند اما در کارزار اعتراضی علیه واگذاری بانک رفاه کارگران به دولت، تا تاریخ ۲۵ تیرماه تنها حدود ۱۸ هزار نفر شرکت کرده‌اند. این شکاف بزرگ، ضعف همبستگی و انسجام صنفی را به‌عنوان یکی از مهم‌ترین چالش‌های جامعه کارگری و بازنشستگی کشور آشکار می‌کند؛ چالشی که اگر جدی گرفته نشود، در آینده می‌تواند هزینه‌های جبران‌ناپذیری بر دوش ذی‌نفعان بگذارد.
بانک رفاه کارگران نمادی از حق مالکیت میلیون‌ها بیمه‌شده بر دارایی‌های جمعی‌شان است؛ دارایی‌هایی که در اصل باید پشتوانه‌ای برای امنیت و رفاه نسلی باشد که با دست‌های پینه‌بسته، چرخه تولید کشور را به گردش درآورده‌اند. اما وقتی پای منافع مشترک به میان می‌آید، اگر انسجام از دست برود، حق هم دود می‌شود.زیرا درچنین فضایی، فرصت‌طلبی و تصمیم‌گیری‌های غیرشفاف آسان‌تر از همیشه رخ می‌دهد.
ریشه این بی‌عملی گسترده را باید در چند عامل جست‌وجو کرد: نبود تشکل‌های مستقل و توانمند، بی‌اعتمادی عمیق میان جامعه کارگری و مدیران رسمی، کمبود رسانه‌های پرقدرت برای آگاه‌سازی و ضعف فرهنگ مطالبه‌گری جمعی. در غیاب این عناصر، حتی حقی که قانون به‌صراحت به کارگران سپرده، به‌آسانی در اختیار دولت یا دیگر نهادها قرار می‌گیرد؛ بی‌آنکه مالکان واقعی بتوانند از آن دفاع کنند.
دفاع از تأمین اجتماعی و دارایی‌های صندوق‌ها نیازمند هوشیاری جمعی، همبستگی پایدار و حضور پررنگ در هر عرصه قانونی است. هرچه این حلقه‌های زنجیر گسسته‌تر باشد، آینده‌ای که برای فرزندان همین کارگران باقی می‌ماند، ناامن‌تر خواهد بود.
این آمار ۱۸ هزار نفری یک زنگ خطر واقعی است: وقتی ۴۵ میلیون نفر فقط ۱۸ هزار صدا دارند، یعنی انسجام گمشده است و اگر این گسست ترمیم نشود، از دست رفتن حقوق، دارایی‌ها و سرمایه‌های نسل‌های بعدی هم دور از انتظار نیست.
اکنون بیش از هر زمان دیگری، کارگران و بازنشستگان نیاز دارند که با آگاهی، مطالبه‌گری و حضور هدفمند در تصمیم‌سازی‌ها، حلقه‌های این زنجیره منفک را دوباره به هم وصل کنند. بدون این اتحاد، بیمه‌شده امروز، بازنشسته فردا و فرزند همان خانواده‌ها همگی متضرر خواهند شد.
امروز ۱۸ هزار نفر صدا شدند؛ اما این صدا تا وقتی شنیده می‌شود که میلیون‌ها نفر دیگر پشت آن بایستند. اگرنه، «انسجام گمشده» همچنان «حق ازدست‌رفته» را به‌دنبال خواهد داشت.
