غدیر به مدیر ملی و متخصص نیاز دارد؛ نه انتصابات جناحی
ارتباطات سیاسی اگر با تخصص همراه شود، می‌تواند فرصتی راهبردی باشد؛ اما اگر تنها معیار انتخاب باشد، تبدیل به تهدیدی جدی خواهد شد.
علی محمدی – دبیر کانون انجمن های صنفی اساتید حق التدریس دانشگاه ها وموسسات عالی کشور :به واقعیت می توان گفت شرکت سرمایه‌گذاری غدیر، یکی از بزرگ‌ترین هلدینگ‌های چندرشته‌ای حاضر در بورس ایران و از مجموعه‌های اقتصادی زیر نظر وزارت دفاع است. چنین جایگاهی ایجاب می‌کند که مدیریت آن تنها به دست فردی شایسته، توانمند و ملی‌نگر سپرده شود؛ نه بر اساس مناسبات سیاسی یا روابط پشت‌پرده.
توانایی‌های علمی و مدیریتی
مدیریت هلدینگی در مقیاس غدیر نیازمند دانش مالی و اقتصادی عمیق، تسلط بر بازار سرمایه و توانایی مدیریت پرتفوی چندرشته‌ای است. مدیر این مجموعه باید با اقتصاد کلان کشور آشنا باشد و درک دقیقی از قوانین بورس و تجارت داشته باشد. همچنین باید توان طراحی استراتژی بلندمدت، مدیریت ریسک در شرایط تحریم و بحران، و ایجاد شفافیت برای سهامداران را داشته باشد.
ویژگی‌های شخصیتی و رفتاری
صداقت، سلامت مالی، پرهیز از رانت و تضاد منافع، همراه با روحیه ملی و مسئولیت‌پذیری اجتماعی، از ارکان اساسی چنین جایگاهی است. مدیر غدیر باید فردی شجاع، آینده‌نگر و نوآور باشد که بتواند از ظرفیت‌های دانش‌بنیان و فناوری‌های نو در توسعه سرمایه‌گذاری بهره بگیرد.
شنیده‌ها و نگرانی‌ها
شنیده‌ها حاکی از آن است که احتمال دارد فردی صرفاً به دلیل وابستگی جناحی و بدون برخورداری از تجربه و دانش لازم برای مدیریت اقتصادی، برای هدایت غدیر انتخاب شود. چنین انتخابی می‌تواند صدمات جبران‌ناپذیری به آینده این هلدینگ بزرگ وارد کند و منافع سهامداران و حتی اقتصاد ملی را به خطر اندازد.
ارتباطات سیاسی؛ فرصت یا تهدید؟
در کشوری مانند ایران، ارتباط با سیاست‌گذاران و دولتمردان امری اجتناب‌ناپذیر است. مدیر غدیر باید توان تعامل سازنده با دولت، مجلس و سایر نهادهای کلان اقتصادی را داشته باشد؛ زیرا تصمیمات آنها به‌طور مستقیم بر عملکرد این هلدینگ اثرگذار است.
اما تفاوتی اساسی وجود دارد:
- اگر فردی تنها به دلیل روابط سیاسی انتخاب شود، این نه نشانه شایستگی که خطری بزرگ برای آینده شرکت است.
- اما اگر این ارتباطات در کنار دانش، تجربه و مدیریت حرفه‌ای قرار گیرد، می‌تواند به یک مزیت راهبردی برای هلدینگ تبدیل شود.
مدیریت سرمایه‌گذاری غدیر نمی‌تواند تنها بر پایه ارتباطات سیاسی شکل گیرد. چنین مجموعه‌ای نیازمند مدیرانی است که علاوه بر توان علمی و تجربه عملی، از شفافیت، سلامت و نگاه ملی برخوردار باشند. ارتباطات سیاسی اگر با تخصص همراه شود، می‌تواند فرصتی راهبردی باشد؛ اما اگر تنها معیار انتخاب باشد، تبدیل به تهدیدی جدی خواهد شد.
