باشد که یک «انسان» را با باورهای نادرست مان به یک «موجود دست دوم» تبدیل نکنیم

پیامبر صلی اللَّه علیه و آله و سلم نسبت به زن احترام خاصی قایل بود و مرتباً درباره محبت و مهربانی و مدارای با آنها سفارش می کرد. به زنان سلام می کرد و مکرر می فرمود: من از دنیای شما سه چیز را دوست می دارم و آن سه چیز عبارت اند از: عطر، زن و نماز که روشنی چشم من است.
ناگفته پیدا است که این سخن پیامبر صلی اللَّه علیه و آله و سلم به خاطر شهوت و غریزه جنسی نبود، بلکه آن حضرت با ایراد چنین سخنانی می خواست زنان را که در نظر اعراب نادان وبی سواد موجودی بی ارزش و در حد یک حیوان می پنداشتند ، بزرگ جلوه دهد. بدین جهت، زن را در ردیف نماز که امری عبادی و مقدس است، قرار داد و با این تعبیر، زن را به بالاترین مقام ترقی داد.
ولی متاسفانه بعدازچندین قرن امروزه افرادی نا آگاه وتهی مغز، کسانی را که برای جایگاه و کرامت وارزش زن تلاش می کنند فمینیست می نامند

پایگاه خبری موج نو نیوز:پیامبر اکرم(ص) تغییر را از خانه آغاز کرد :اولین حرکت اجتماعی سیاسی ای که به طور یکسان در سیره نبوی و به دعوت قرآن به چشم می خورد شرکت همسر پیامبر در حرکت های نمادینی بود که با اقتدار تمام، پیدایش و ظهور دین جدیدی را نوید می داد. حضور آن بانو در کنار رسول خدا (ص) و بر پایی نماز جماعت در کنار کعبه بهترین شاهد بر ضرورت حضور زنان مؤمنه در این زمینه می باشد. خدیجه(س) در کنار رسول خدا(ص) برای حکایت از تحولی عمیق در زندگی زنان آن عصر حضور داشتند. زنانی که تا آن روز، وصف یا حضورشان مایه ی گرمی محافل فسق و فجور بود، اینک نشان و نماد جدی ترین حضورند.
در دومین گام، زنان مانند مردان به دستور خدا و راهنمایی رسول او موظف می شوند برای حفظ ایمان خود مهاجرت کنند.
در گام سوم، حق شهروندی آنان که بیعت با حاکم جامعه اسلامی است به آنان داده شد. تا بدون واسطه پیام وصی را بشنوند، خود مستقیماً پیمان ببندند
در گام چهارم، زنان در لایه های اجتماعی حضور داشته باشند، از جریان های جاری جامعه آگاه باشند، از احساس مسئولیت، آگاهی و دانش کافی برخوردار باشند تا وظیفه هدایت و نظارت عمومی بر آحاد جامعه انجام دهند(توبه/12)
پیامبر اکرم تغییر را از خانه آغازکرد ، مثل خوشحال شدن از به دنیا آمدن یک کودک دختر، چراکه آن زمان اعراب دختران را زنده به گور می کرده اند

احترام به شخصیت زن در اجتماع
احترام به شخصیت زنان و ارزش گذاری به آنان را در سنت نبوی در یک جریان تاریخی که حضرت با سخن منطقی دختر تمیمه، او را تأیید کرده و نظر او را پسندید و فرمان مطابق نظر دختر تمیمه را فرمودند چنانچه در تاریخ مشاهده می کنیم: «وقتی خریت بن حسان شیبانی نزد پیغمبر آمد و بیعت کرد، قتیله دختر مخرمه تمیمه همراه او بود که چون پیغمبر را دید از مهابتش به لرزه افتاد، پیغمبر فرمود «علیک بالسکینۀ» یعنی «آرام باش». خریت از پیغمبر خواست که سرزمین «دهنا» اقطاع و تیول او باشد، جز مسافری و مجاوری از آن جا گذر نکند، پیغمبر دستور داد تا برایش بنویسند، در این وقت قتیله به کاتب گفت: درنگ کن، و به رسول خدا عرض کرد: یا رسول الله! این مرد مساوات را از تو نخواست، سرزمین «دهنا» چراگاه شتران و گوسفندان است، مسکن زنان بنی تمیم و فرزندانشان آنجاست، پیغمبر فرمود: «راست می گوید، ننویس،» (دزفولی، بی تا، 437)
در برخورد و رفتارهای حضرت از ابتدای رسیدن به مقام رسالت تا آخرین روزهای عمر ایشان نظاره گر رفتارهای معمول، معقول، منطقی و انسانی در معاشرت بازنان در جامعه بوده و همیشه این موارد در تاریخ بسیار ذکر شده است که نشانگر حضور فعال زنان با تأیید رفتاری و کلامی از حضرت(ص) می باشد

حضور و مشارکت اقتصادی زن در جامعه
از نظر رسول اکرم (ص) «زن و مرد در حقوق همچون حق حیات، حق تحصیل، حق اشتغال، حق اختیار و انتخاب با یکدیگر مساوی هستند و پیامبر در سخنان خود اشاره می کردند که زنان در بعضی امور ماهرتر هستند و عرصه کار را برای آنان باز می گذاشت. (لطیفی، 1382، 1865)

از نظر اسلام، تفاوت هایی میان حقوق و وظایف زن و مرد دیده می شود. این تفاوت ها به معنای تبعیض نمی باشند، بلکه تساوی رعایت شده است، هر چند تشابه در کار نباشد: زیرا تساوی به معنای رعایت نسبت هاست و نه به معنای تشابه کارها. اما اینکه آیا در اسلام به طور کلی، ممنوعیتی برای اشتغال زنان مطرح بوده یا خیر، از مباحثی است که امروزه مورد توجه مخالفان و مدافعان واقع شده است». (ابیانه، شماره 3، 192، 1384)

دین اسلام، پیروانش را به کار و کوشش و سود بردن از امکانات بیشتر برای تولید ثروت و رشد و توسعه جامعه با رعایت اصل عدالت برای همگان تشویق می کند. از نگاه اسلام کارگر فعال بر غیر فعال و تولید کننده تلاشگر بر مصرف کننده غیر متکی به خود، ارجح است. متون تاریخی از فعالیت اقتصادی در صدر اسلام خبر می دهد. زینب دختر جحش اسدی در صنایع دستی شهرت داشته است. همسر عبدالله بن مسعود صاحب حرفه دستی بوده و از طریق این کار به همسرش عبدالله هم کمک می کرده است. قیله انماری تاجر بوده و در باب داد و ستد از پیامبر (ص) راهنمایی خواسته است. حولاء زنی بود که در مدینه عطاری داشت. ملیکه ثقفی عطر فروش بود. سعیره اسدی، پارچه بافی داشت و از پشم و مو پارچه درست می کرد. خاله جابر بن عبدالله انصاری، نخلداری می کرد. شفاء دختر عبدالله قریشی، خالده دختر انس انصاری و اسماء دختر عمیس، صاحب حرفه و مشاغل بوده اند و درباره شغلشان از پیامبر (ص) اجازه گرفته بودند. اسماء و ام رعله قشیری و آمنه دختر عفان خواهر عثمان آرایشگر زنان بودند و پیامبر در این شغل به آنها اجازه داده بودند. (آیینه وند، 1385، المراة فی العهد النبوی، 307، 309)

پاره ای مانند ام صفیه خوله حصیر بافی می کردند. زنانی نیز به امور احشام و دام می پرداختند. مورخان نوشته اند بعضی از زنان مکه و مدینه اهل طنز و مزاح بوده اند و برای زنان در این باره مجلس شادی بر پا می کردند. (آیینه وند، 1385، المرة فی الشعر الجاهلی، 399، 406)

بعضی از زنان در عصر نبوی کتابت می شاهد حضور طبیعی زن مسلمان بود و زن در هر سه عرصه علمی و اجتماعی و اقتصادی فعالانه مورد تأیید پیامبر و در عصر علوی مورد تایید امام و اصحاب بزرگ بوده است.
با توجه به همکاری زنان و حضور آنان در عرصه اقتصادی و در قالب شغلهای مختلف که البته در قبل از ظهور اسلام بسیار زیاد بوده است، حضرت با تجدید کردن شغلهای کارآفرین که توام و سازگار با سلامت و امنیت اجتماعی باشد، امری آزاد و مباح دانسته و مورد تشویق حضرت بوده است.

با توجه به لزوم تعریف و تعیین جایگاه زنان در جامعه و برخورد ایشان با زنان در حوزه های گوناگون خصوصی و عمومی، می توان دریافت بر خلاف جامعه آن روز عرب که زن، در آن، فقط ابزاری در دست مردان و از جایگاهی حتی پست تر از حیوانات برخوردار بود، حضرت محمد (ص) با دین خود، برای زنان جایگاه ویژه ای قائل شدند که نه تنها در آن زمان، غیر قابل تصور بود، بلکه دنیای امروز با همه ادعایش در ایجاد حقوق مساوی میان زن و مرد، هنوز نتوانسته راه اعتدال را ـ به طوری که همه اعضای جامعه در جایگاه اصلی خود قرار گیرند ـ در پیش گیرد و این نشان از نبوغ الهی پیامبر خاتم دارد.
حضرت محمد (ص) زن را در همه حوزه ها، از نظر حقوق انسانی، چون مردان و برابر با آنان انگاشته، و البته در حوزه ای چون خانواده، جایگاهی فراتر و مهم تر از مردان، به زنان اعطا می کند

در نتیجه به دختران از همان آوان کودکی دیکته نکنیم این‌که چون فقط «مونث» هستند باید کار خانه بدانند، بازی نکنند، نخندند و معاشرت نکنند. اما متاسفانه در اکثر خانواده‌ها از این تغییرات خبری نیست. دختران آن‌قدر با این «انجام بده وانجام نده » بزرگ می‌شوند که باور می‌کنند نسبت به مردان «انسان» کم‌تری هستند. همزمان پسران طوری بار می‌آیند که فکر می‌کنند چون فقط «مذکر» هستند، انسان والاتری نیز هستند. اینگونه رفتار ناخودآگاه، این اجازه را به آن‌ها می‌دهد که خود را صاحب تمام عیار جنس «مونث» بپندارند و بر آن‌ها امر و نهی کنند. پس برای برابری جنسیتی این کوچک و بزرگ کردن‌های کاذب را باید در همان ایام کودکی از بین برد و به هر دو جنس فرصت انجام دادن کارهایی که مردانه و زنانه پنداشته می‌شوند، داد. تغییر را باید از خانه آغاز کرد همانگونه که پیامبر اکرم آغاز کرد ، بعد آن را به اجتماع آورد. به هر دو جنس باید از خردسالی اجازه داده شود که با هم به‌عنوان دو انسان دوست باشند تا فردا در اجتماع یک گفت‌وگوی ساده میان دختر و پسر، هزار و یک حرف و حدیث را به دنبال نداشته باشد. اگر به دختران گفته می‌شود که مواظب رفتارهای شان باشند، به همان اندازه باید به پسران تذکر داده شود .هر دو جنس باید یاد بگیرند که با تمام تفاوت‌های شان «انسان» هستند؛ انسان‌هایی که به‌طور مساوی از پس هر کاری بر خواهند آمد، چه در بیرون و چه در درون خانه و این قابلیت‌ها چیزی از «زنانگی» و «مردانگی» آن‌ها نخواهد کاست.
تا زمانی که سنت‌های سرکوب کننده وجود دارد و مردان تعریف کننده هویت زنان باشند «آزادی» پدیده‌ای خواهد بود در دور دست‌ها!.
در پایان به طرز زندگی خود و اطرافیان‌مان با دقت بیشتری بایستی بنگریم وبدنبال راه حلی برای آن بیابیم تا یک «انسان» را با باورهای نادرست مان به یک «موجود دست دوم» تبدیل نکنیم.
منبع www.imam-khomeini.ir